Vanuit Altena voor Elkaar brachten we een bezoek aan Het Kiemuur in Dussen. We waren onder de indruk en willen graag aandacht geven aan dit waardevolle initiatief dat draait om ontmoeting, herstel en persoonlijke groei.
Herstelacademie De Kiem werd in 2014 gestart door cliënten en ervaringsdeskundigen. Nog steeds spelen zij een belangrijke rol. Vanuit hun eigen ervaring creëren ze een veilige plek waar mensen elkaar op basis van gelijkwaardigheid steunen. Een plek waar je mag zijn wie je bent, en waar groei centraal staat.
Hoe waardevol Het Kiemuur is, blijkt misschien wel het best uit de verhalen van mensen die er komen. Eén van hen is Arjo. Na een ingrijpend verlies vond hij er de steun, het begrip en de verbinding die hij nodig had om weer verder te kunnen. Zijn verhaal delen we graag:
Het verhaal van Arjo
Na het plotseling overlijden van mijn echtgenote stortte mijn wereld letterlijk in. Daar zit je dan...
Wat eigenlijk de mooiste tijd van ons leven had moeten zijn, veranderde voor mij in een regelrechte hel.
Het enorme verdriet en het gemis waren onbeschrijflijk.
Toch besefte ik dat ik door moest, dat ik de draad weer op moest pakken. Een moeilijke periode brak aan.
En ik wist: dit kan ik niet alleen.
Mijn eerste stap was contact met maatschappelijk werk. Ik moest orde op zaken stellen, zodat ik niet in (financiële) problemen zou komen, iets wat mijn echtgenote altijd regelde en waar ik dus weinig vanaf wist.
Toen ik dat eenmaal op de rails had, ben ik op advies van mijn huisarts in gesprek gegaan met het GGZ.
Ik begreep dat ik die gesprekken nodig had om de eerste pijnlijke klappen op te vangen.
En het waren fijne gesprekken, waar ik ook zeker baat bij had.
Als afsluiting kreeg ik de tip: “Loop eens binnen bij Het Kiemuur in Dussen, kijk of het misschien iets voor je is.”
Ik had er nog nooit van gehoord, maar besloot het een kans te geven.
En toen is het allemaal begonnen...
Loop eens binnen bij Het Kiemuur in Dussen, kijk of het misschien iets voor je is.”
Ik trok de stoute schoenen aan en ging erheen, met de gedachte: we zien wel.
Voor mij persoonlijk bleek dit een van de beste keuzes die ik ooit heb gemaakt, dat besefte ik al snel.
Ik schoof aan bij de mensen die er al waren en al langer deelnamen. Ik voelde me direct welkom en opgenomen in de groep.
Wat ik nog steeds bijzonder vind, was het allereerste gesprek met de groepsleiding na afloop van die bijeenkomst.
We hebben toen één-op-één nog lang en prettig gesproken, want dat kan dus ook!
Het voelde meteen vertrouwd (de basis van alles). Ik mocht, kon én durfde alles te vertellen, ook op persoonlijk vlak. Alles was bespreekbaar. En wat voor mij het belangrijkste was: ik voelde me daarbij veilig.
Het gesprek met deze begeleidster was vanaf het eerste moment in balans en gelijkwaardig. Dat heb ik als bijzonder prettig ervaren.
Zo ontzettend fijn om daar te zijn en dit mee te mogen maken!
Na het overlijden van mijn echtgenote veranderde mijn leven drastisch. Ondanks mijn vele hobby’s en liefhebberijen, merkte ik dat al mijn interesses verdwenen waren. Er kwam niets meer uit mijn handen.
Zelfs mijn muziek, die altijd als een rode draad door mijn leven had gelopen, kon mij op geen enkele manier meer troosten.
Ik begreep dat zelf nauwelijks.
Maar waar ik wél steeds ontzettend naar uitkeek, waren de donderdagen.
De dagen waarop ik weer naar Dussen kon, en mocht, om daar samen te zijn met deze fijne, gemêleerde groep mensen.
Wat keek en kijk ik daar telkens naar uit!
En dat is nog steeds zo. Ik kan niet wachten tot het weer donderdag is!
Daarom durf ik iedereen het advies te geven: stap gewoon eens binnen.
Je bent er méér dan welkom en dat voel je meteen.
Ik heb tijdens mijn bezoeken aan Het Kiemuur hele fijne en bijzondere mensen mogen leren kennen, net als de gespreksleiders.
Het is altijd prettig en gezellig, maar vooral met die belangrijke meerwaarde die het voor mij zo waardevol maakt.
Het Kiemuur heeft mij er weer bovenop geholpen.
Mijn sombere en destructieve gedachten heb ik gelukkig achter me kunnen laten.
Ik kan weer verder! Soms met vallen en opstaan, maar ik ga weer vooruit!
Dus, vraag je jezelf af: “Zou dit ook iets voor mij kunnen zijn?”
Aarzel niet. Kom langs en ervaar wat Het Kiemuur ook voor jóu kan betekenen.
Schrijver: Arjo - Het Kiemuur Dussen
Bij De Kiem draait het niet om diagnoses, maar om mensen. Iedereen is welkom – of je nu werkt aan herstel, zoekt naar verbinding of gewoon behoefte hebt aan een luisterend oor. Ze bieden laagdrempelige activiteiten, cursussen en individuele ondersteuning, gericht op zelfvertrouwen, ontwikkeling en perspectief.
Soms is er ruimte om door te stromen naar werk of vrijwilligerswerk. Maar ook als dat niet lukt: gewoon meedoen is al genoeg. Een plek om op te bloeien, op je eigen tempo.
Wil je meer informatie over de Kiem, neem dan een kijkje op www.herstelacademiedekiem.nl
Fenne 13 jaar en behulpzaam
Jongere changemakers, 52% van de vrijwilligers in Nederland is jonger dan 40 jaar en 24% is onder de 25 jaar. (bron NLvoorelkaar)Het volgen van een Maatschappelijke Stage op de middelbare school legt de basis voor deze mooie cijfers. Zo blijkt uit onderzoek dat 68% van de jongeren een maatschappelijke stage een goed idee vindt. De maatschappelijke stage wordt door 21% van de jongeren als een leuke en waardevolle ervaring gezien. Bovendien geeft het hun de indruk dat ze daardoor later ook vrijwilligerswerk zullen doen. (bron wikikids) Één van die jongeren is Fenne, ze is 13 jaar jong en komt uit Nieuwendijk. Fenne zit op het Altena College en heeft vorig schooljaar als één van de eerste haar maatschappelijke stage afgerond. Ze heeft haar stage in twee delen gevolgd, het eerste deel bestond uit helpen tijdens het Vrienden van Altena Festival. Als haar wordt gevraagd wat ze allemaal heeft gedaan die dag, vertelt ze lachend; “Ik heb een aantal uur in een Pikachu pak rondgelopen om de kinderen die het festival bezochten te entertainen. Schaamte ken ik niet en ik vind kinderen erg leuk dus dat Pikachu pak vond ik helemaal prima. Daarnaast stond ik achter de popcorn- en de suikerspinkraam”.Fenne liep het tweede deel van haar stage bij het Timmerdorp in Nieuwendijk. “Ik heb de gehele week meegeholpen op het Timmerdorp. Ik wilde er sowieso al gaan helpen, want ik hou van hutten bouwen en kinderen. Volgend jaar meld ik mijzelf weer aan als vrijwilliger, misschien wel bij de EHBO-afdeling!”Fenne gaat verder; “Op de basisschool kregen we een EHBO-les en vanaf dat moment vind ik het belangrijk om te weten hoe ik iemand kan helpen die neervalt of bijvoorbeeld een wond heeft. Ik heb inmiddels een “Certificaat Jeugd Eerste Hulp” en een “Basis Life Support Hulpverlener Certificaat” behaald. Ik weet nu ook hoe ik een AED moet bedienen en hoe ik iemand moet reanimeren”, vertelt ze met een zelfverzekerde stem en trots laat ze een kopie van haar behaalde certificaten zien.Gepassioneerd begint Fenne ook over haar oma te vertellen; “Mijn lieve oma heeft een noodknop om haar nek hangen, wanneer ze op de knop drukt dan krijgen mijn ouders daar een melding van. Stel dat mijn vader mij dan belt en ik ben toevallig in de buurt van mijn oma, dan is het goed om te weten wat ik moet doen!”. “Als iemand hulp nodig heeft dan zal ik altijd helpen” “Als iemand hulp nodig heeft dan zal ik altijd helpen”, zegt ze overtuigend.Ze vervolgt; “Oma help ik sowieso heel graag, ik help haar met de bladeren in de tuin opruimen en noten rapen. Oma zelf is nu 82 en kan niet goed meer bukken dus dan is het fijn als ik haar ergens mee kan helpen. Ook op verjaardagen help ik haar altijd mee in de keuken, of als ze op de computer iets niet snapt, mijn oma mag mij altijd appen als ze ergens hulp bij nodig heeft!”.Fenne babbelt er enthousiast op los; “Mijn andere oma had haar heup gebroken en toen heb ik iedere avond de afwas voor haar gedaan. Kleine moeite hoor, ze woont om de hoek”.Fenne antwoordt op de vraag of ze ook andere mensen helpt die hulp nodig hebben: “Jazeker, bijna iedere woensdagmiddag ga ik naar een vast gezin in Nieuwendijk met drie kinderen van 2, 4 en 6 jaar. Ik heb hun leren kennen bij de skatebaan tegenover ons huis en sinds ik 11 jaar ben kom ik daar al om met hun kinderen leuke dingen te doen”.“Als ik bijvoorbeeld met de kinderen ga voetballen buiten dan hebben de ouders even de tijd om het huishouden te doen. Met hun ouders heb ik ook een hele leuke klik, het zijn echt hele lieve mensen”. Ten slotte sluit Fenne af; “Ik ben sociaal opgevoed, in de toekomst wil ik iets met kinderen gaan doen.” Fenne is op een jonge leeftijd al enorm sociaal betrokken en de maatschappelijke stages die zij volgde paste precies bij haar persoonlijkheid.Wil jij nou ook zo’n leuke en passende maatschappelijke stage volgen? Kijk dan op onze website www.altenavoorelkaar.nl en wie weet zit er iets leuks voor jou tussen!Voor richtlijnen bij het zoeken naar vrijwilligerswerk en maatschappelijke stages verwijzen wij jullie ook door naar de website van de rijksoverheid; Rijksoverheid
Lees het verhaal